Adriaen Cox werd naar het huis van schepen Thomassen gebracht, waar hij op verhaal kon komen. Volgens Lysbeth waren ook nog Hendrick Linssen en de oudste zoon van Beelke Nelissen bij de ruzie betrokken, evenals Matthijs Baeckhoven.
Nog in 1707 werd beweerd, dat de schepenen vaker het huis van de koster bezochten dan welke andere herberg in het dorp. In september van dat jaar leidde Frans Thomassen voor het laatst de processie naar het miraculeus beelt in Sant, waarvoor o.a. werden geleverd zes waskaarsen, een grote versierde kaars en nog 26 kleinere kaarsen. In oktober lag hij ziek te bed en tegen het eind van de maand stierf de vrome man.
JAN SIMONS
Als koster van de Sint-Laurentiuskerk werd hij spoedig opgevolgd door Joes Simons, getrouwd met Mechtelt Janssen. In 1716 verwierf het echtpaar bij openbare verkoop
en het opbranden van een kaars voor 1055 gulden van de weduwe Aelen haar aandeel in het Leyenhuys met brouwhuis enz. |
Toch bleven zij aanvankelijk in de custerije naast het raadhuis wonen. Eerst in 1720 nam de koster zijn intrek in het brouwershuis aan de brug.
Joes Simons is gedurende veertig jaar koster in Maasniel geweest. Hij moet een braaf man geweest zijn, waar weinig op viel aan te merken. In de archieven heeft hij dan ook nauwelijks sporen achtergelaten. Hij stierf in oktober 1748. Zijn vrouw volgde hem twee jaar later in het graf. Alleen hun dochter Catharina (ca.1716-1799) overleefde haar ouders. Zij trouwde in 1753 met Dorus Dericx, herbergier aan de Broekhin. Schepen Dericx verhuurde het Leyenhuis sindsdien aan schoolmeester Haes.
In 1789 verklaarde de weduwe Dercx dat zij uit herinnering nog wist, dat de koster jaarlijks twee malder rogge kreeg van de kerk voor het optrekken van het kerkhorlogje. |
