Daar kreeg hij naderhand de functie van veldwachter en dat bleef hij tot zijn overlijden. In maart 1816 verkocht hij zijn erfdeel in huis en hof (dat voortskompt van sijne voorouders) aan zijn halfbroer Mathis Huskens. Dan blijkt uit het grondboek, dat we hier te doen hebben met het huis van wijlen de bode Joost Coenen. Mathis Huskens (1783-1862) werd gedoopt als Jan-Baptist, maar in het dagelijks leven toch Ties genoemd. Hij werd in Maasniel tot veldwachter benoemd. Dat was nog voor zijn huwelijk in april 1813 met Cornelia Cleef uit Sint-Odiliënberg; en dat was hij veertig jaar later nog. In juni 1824 hertrouwde hij met Joanna Aelen. Volgens het huwelijkscontract was ook zijn vader vroeger veldwachter geweest. Hij woonde met zijn gezin in de Beekstraat (nu: Wilhelminalaan).
De functie van veldwachter was blijkbaar niet zo uitgebreid als in 1784 met Hans- Jurgen Gijsen was overeengekomen. Zo was Michiel Roemen uit Leeuwen opziener van de Koningsgriend en werd Cornelis Beeren aan het Gebroek batmeester genoemd. En wanneer de garde-champétre in geen velden of wegen te bekennen was, benoemde de burgemeester Mathis Salden voor die dag als buitengewoon veldwachter. Hij was bij de gemeente in dienst als kantonnier der buurtwegen.
Hoewel de veldwachter het schrijven machtig was, werden de processen verbaal door de burgemeester opgesteld. Het protocollenboek doorbladerend, blijkt het nogal rustig geweest te zijn ten plattelande. Braak of insluiping kwam weinig voor en elk jaar werd wel melding gemaakt van enig handgemeen of twistgesprek. Erger was natuurlijk wanneer er sprake was van brandstichting 24).
KLEPPERMAN
In 1825 werd het salaris van de veldwachter op 100 gulden gesteld. Voor het onderhoud van de wachthuizen der nachtwacht werd nog eens 45 gulden uitgetrokken 25). In 1851 kwam een nieuwe verordening uit omtrent de nachtwacht. De klepperman zou in de wintermaanden van elf uur 's avonds tot vijf uur in de ochtend drie keer zijn ronde doen. Aanvankelijk lag het in de bedoeling, dat hij de hoorn zou blazen op verscheidene plaatsen. |
Dat werd uiteindelijk toch een klepper. Bij onraad zou hij dan onmiddelijk alarm slaan, zoals bij brand of inbraak. De klepperman werd steeds voor drie jaar aangesteld 26). In Maasniel werd aanvankelijk de veldwachter hiervoor aangezocht.
Omstreeks 1855 stopte Mathis Huskes ermee en werd hij opgevolgd door zijn zoon Christoffel Huskens (1828-1887). Voordien verdiende hij de kost als schoenmaker, evenals zijn halfbroer Peter (18211898) en naderhand diens twee zonen. Een veldwachter was veel onderweg en goede schoenen konden dan geen kwaad. In vroeger tijden kreeg de veldschut derhalve van de overheid om het jaar nog een paar laarzen.
KRAAIENESTEN
Geregeld waren klachten binnengekomen, dat vreemdelingen in groepen de velden afstroopten om aardappelen te rooien. De gemeenteraad besloot toen in september 1855, dat het wijzer was om de veldwachter te voorzien van een karabijn. Zonder geweer zou hij niet kordaat kunnen optreden, of zou hij immers zelf door de aardappelrovers gemolesteerd kunnen worden. Dit wapengebruik was overigens maar tijdelijk 27).
Enkele jaren later stuurde de raad opnieuw een verzoek naar de provincie, om de veldwachter gedurende een maand uit te rusten met een jachtgeweer om de kraaien in de gemeente uit te roeien. De vogels brachten teveel schade toe aan de veldgewassen. Wanneer Huskens erop uittrok om op de kraaienesten te gaan schieten, diende hij vooraf de rijksveldwachter hiervan in kennis te stellen 28). Uit enkele declaraties van Christoffel Huskens voor kruid en lood blijkt, dat het verzoek inderdaad is ingewilligd.
BROEKHIN
Bij ongeregeldheden kon ook de marechaussee uit de brigade van Roermond worden ingezet. Een treffen tussen twee dienders en een groep jongeren aan de Broekhin, liep noodlottig af voor de 24-jarige Frans Verstegen. |